رویکرد تعامل گرایانه بر این نکته تأکید دارد که سلامت و بیماری ساخت های اجتماعی هستند. این بدان معناست که شرایط جسمی و روانی مختلف واقعیت عینی کمی دارند یا اصلاً واقعیت ندارند، اما در عوض تنها در صورتی شرایط سالم یا بیمار در نظر گرفته می شوند که توسط یک جامعه و اعضای آن چنین تعریف شوند (باکسر، 2009؛ لربر و مور، 2002). مثال ADHD که اخیراً مورد بحث قرار گرفت، نگرانی‌های نظریه تعامل گرایی را نیز نشان می‌دهد، زیرا رفتاری که قبلاً به عنوان یک بیماری در نظر گرفته نمی‌شد، پس از توسعه ریتالین به عنوان یک بیماری تعریف شد. در مثالی دیگر، در اواخر دهه 1800، استفاده از تریاک در ایالات متحده بسیار رایج بود، زیرا مشتقات تریاک در انواع محصولات بدون نسخه گنجانده می شد. مصرف تریاک نه یک مشکل عمده بهداشتی و نه قانونی محسوب می شد. این امر در پایان قرن تغییر کرد، زیرا تعصب علیه آمریکایی‌های چینی منجر به ممنوعیت لانه‌های تریاک (شبیه بارهای امروزی) شد که در آنها رفت و آمد می‌کردند، و درخواست‌ها برای ممنوعیت تریاک منجر به تصویب قوانین فدرال در اوایل قرن بیستم شد که اکثر آنها را ممنوع کرد.
در مثالی دیگر، تلاش برای بازتعریف چاقی در حال حاضر در ایالات متحده در حال انجام است. چاقی یک خطر شناخته شده بهداشتی است، اما جنبش چاقی که عمدتا متشکل از افراد سنگین وزن است، استدلال می کند که در مورد خطرات بهداشتی چاقی اغراق شده است و توجه جامعه را به تبعیض علیه افراد دارای اضافه وزن جلب می کند. اگرچه چنین تبعیضی قطعا تاسف بار است، منتقدان می گویند که این جنبش در تلاش برای به حداقل رساندن خطر چاقی است.
رویکرد تعاملی نمادین همچنین مطالعات مهمی را در مورد تعامل بین بیماران و متخصصان مراقبت از سلامت فراهم کرده است. پزشکان به طور آگاهانه یا ناآگاهانه موقعیت را مدیریت می کنند تا اقتدار و دانش پزشکی خود را به نمایش بگذارند. بیماران معمولا باید مدت زیادی منتظر بمانند تا پزشک خود را نشان دهد، و پزشک اغلب در یک پوشش سفید آزمایشگاهی قرار دارد؛ پزشک نیز اغلب به عنوان یک بیمار معمولی مورد خطاب قرار می گیرد، در حالی که بیماران اغلب با نام اولیه خود خوانده می شوند.
مدیریت وضعیت شاید در طول معاینه زنان اهمیت ویژه ای داشته باشد. وقتی پزشک مرد باشد، این وضعیت مملو از خجالت و ناراحتی بالقوه است زیرا مرد در حال معاینه و لمس ناحیه تناسلی زن است. در این شرایط، پزشک باید کاملاً حرفه ای عمل کند. او نباید هیچ علاقه شخصی به بدن زن نشان دهد و در عوض باید با معاینه تفاوتی با هر نوع معاینه دیگری نداشته باشد. برای "سکس زدایی" بیشتر از وضعیت و کاهش هر گونه ناراحتی احتمالی، یک پرستار زن اغلب در طول معاینه حضور دارد.
منتقدان رویکرد تعاملی نمادین را به این دلیل سرزنش می کنند که هیچ بیماری واقعیت عینی ندارد. بسیاری از شرایط جدی سلامتی وجود دارند و افراد را صرف نظر از آنچه که فکر می کنند یا جامعه شان در معرض خطر قرار می دهند. منتقدان همچنین می گویند که این رویکرد اثرات نابرابری اجتماعی برای سلامت و بیماری را نادیده می گیرد. با وجود این خطاهای احتمالی، رویکرد تعاملی نمادین به ما یادآوری می کند که سلامت و بیماری واقعیت ذهنی و عینی دارند.
نکات خرید میکروفن